Dagboek 2025
Geachte lezer, hetzij thuisfront, deelnemer, of willekeurige surfer (van harte welkom),
In deze rubriek, mogelijk door uw kroost aan u doorgespeeld, gaat u de komende tien dagen de belevingen van de deelnemers, docenten en staf voorbij krijgen. In persoonlijke verhalen zijn uw eigen minicorrespondenten veel beter dan wij nederige schrijvers ooit kunnen zijn, dus in personalia duiken wij niet teveel. Alhier vindt u het kader, de lijn om de losse noten in te passen. Wij wensen u veel leesplezier en een hopelijk net zo leuke tijd toe als wij hier al hebben en nog gaan krijgen.
Dinsdag 5 augustus
DAG 1
Hallo allemaal en welkom!
De 63e editie van de zomercursus is, zoals het hoort, gestart met het arriveren van een bus vol lieve mensen en geliefde instrumenten, geaccompagneerd door een aantal kleinere voertuigen van dien aard en heeft in een uitbarsting van wederziensvreugde in de vorm van enthousiaste omhelzingen en oerkreten van geluk vaart opgenomen. De vaste introductiespeech door een anoniem cursusopperhoofd en diens ondergeschikten (lees: een paar uitverkoren docenten) verrijkten de ervaring met een aantal waardevolle weetjes: De stickers op de enveloppen zijn roze om een goede reden, de Beukenhofstaf accepteert de (voormalige) aanwezigheid van een mug niet als reden je schoenen aan te houden als je langs de muren en over het plafond loopt en dit jaar zijn er weer overmatig veel strijkers en weinig toeters aanwezig. Dat wordt dus vechten op de markt. Maar eerst: de audities. Of het hierbij om de indeling op niveaus ging of toch een verkapte zoektocht was van een anonieme altist naar een nieuwe duopartner, is niet geheel duidelijk, de uitkomst daarentegen wel: Geen ensemble is te gek, Iedere cursist is op zijn plek.
Na een verkwikkende lunch begon het anonieme doch geheel identificatiegerichte Kennismakingsspel. “Drie Rozen? Een boeket!” becommentarieerde een deelnemer de vele groepjes naamgenoten die enige verwarring veroorzaakten. Direct daarna begon de markt, ookwel de Totale Chaos. 137 deelnemers die met een missie vertrokken en totaal beduusd terugkwamen. De één vraagt verbaasd: “Hoe kan ik met zes ensembles geëindigd zijn?” De ander doorzoekt heel het gebouw of er niet toch nog een zevende naamsticker te vinden is.
Na de drukte van de markt kon iedereen even ontprikkelen tijdens de vrije tijd waarin zowel de fysieke als spreekwoordelijke puzzel van Woudschoten werd gelegd. Vol verwachting klopt ons hart, wier roosters druk zullen uitpakken morgen en … Nou ja, vol verwachting klopt ons hart, laten we het daarop houden. Voor allen die dit voorbeeldig ruim op tijd staan te lezen: Graag niet allemaal om twee voor ontbijt je rooster op komen halen; voor alle anderen: Hoe durven jullie…
Tijdens de vrije tijd stond ook de rondleiding voor de nieuwkomers op het programma. Het duizelde de eerstejaars terwijl ze door de gangen van de Beukenhof dwaalden. Na afloop zegt er eentje teleurgesteld dat ze maar één verborgen toilet heeft ontdekt. Helaas zijn de gangen van het klooster het beste te vergelijken met het labyrint van Daedalus. We onderzoeken nog waar de minotaurus uithangt. Momenteel verdenken we de printer, die “Wel heel vocaal is dit jaar” aldus een anonieme Woudschotennaar. Het kan echter ook zijn dat hij een gooi doet naar (de kersverse) opa Frank’s zangkoor (waarin men heerlijk Scandinavische kerstliedjes zingt om de zomersfeer te bevorderen). Maar goed, toen de groep vanuit de Hieroglyfuszaal werd losgelaten, raakte de helft gelijk weer hopeloos verdwaald…
Ondertussen draaien de printers kreunend en steunend overuren en worden de cursisten tot wanhoop gedreven. Een anonieme Woudschotennaar begint ernstig te twijfelen aan de legitimiteit van haar Informaticabachelor als de printer er de brui aan geeft.
Kortom, alles is zoals het hoort te zijn… Ons rest enkel jullie een hele fijne dag te wensen!
De redactie
Woensdag 6 augustus
Di-Da Dag 2
Hoi hoi alle-alle-maal-maal!
Vandaag was een treurige dag. En een spannende dag. En stiekem toch ook wel een leuke dag.
Sommige vogeltjes verlieten al vroeg hun nestje om de beste repetitieruimtes te bemachtigen. Anderen kwamen toch twee minuten voor het ontbijt aan om hun roosters op te halen. Wat hadden we nou afgesproken, lieve schatjes? Het begon met een heerlijk ontbijtje met onder andere smakelijk warme croissants. De perfecte bodem voor … de eerste repetitie!
Maar voordat er gemusiceerd kon worden, moest eerst de leukste traditie van Woudschoten nog plaatsvinden: Het Tandenpoetsen!! Nee nee het is geen aardbeving, maar gewoon wat stampende voeten van mensen met een tandenborstel in hun mond. Echt een you-have-to-be-there momentje.
Voor sommige mensen verliep de ochtend wat soepeler dan voor anderen. Zo was de ene docent opzoek naar de Gardiaan. Wij van de redactie weten niet waar deze ruimte zich bevindt. Zelfs Chat weet het niet. Balieee.
Uiteindelijk heeft (bijna) iedereen de repetitieruimte gevonden en daarbij is Zomercursus Woudschoten OFFICIEEL begonnen.
Na al dat repeteren begon het buikje te rommelen. Dit leidde tot grote trek naar de snack van vandaag: loempia’s!!! Sommige geluksvogels wisten er zelfs twee te bemachtigen.
Tot teleurstelling voor iedereen heeft onze geliefde Carlos aangekondigd dat hij de cursus per direct moest verlaten. Wij vinden dit allemaal ontzettend jammer en gaan je missen. We houden van jou Carlos <3
Tijdens de mededelingen na de lunch werden een aantal namen voorgelezen; de uitverkorenen werden verzocht zich direct na de lunch in de Feestzaal te melden om de partijen in ontvangst te nemen voor de kamerorkesten. Het Koper merkte schamper op dat de partijen ten opzichte van vorig jaar verdubbeld zijn van 6 naar 12 maten muziek! Joepie! Een scherpe kijker kan dit jaar een verkapte houtblazer bij het Koper spotten.
Repetitietijd! Berend stond als een woeste viking op de bok (zou hij de minotaurus zijn?). Anyway. De strijkers hadden een pLLLuk probleem, dus Berend instrueerde ons om “puk” of, als dat beter werkt, “fuk” te denken. Toen een gefrustreerde cellist vervolgens vloekte, vroeg hij verontwaardigd wie ons geleerd had te schelden in het orkest. Jij was het Berend.
Ork ork ork, soep eet je met een… lepel, maarja die was er niet. Een grote teleurstelling voor de gecultureerden onder ons. Hoe eet je anders rijst?
Terwijl het gebrabbel buiten nog doorgaat en terwijl er nog een drankje wordt gedaan aan de bar sluiten wij dit af.
Di-Da-Doei-Doei!!
De Redactie
Donderdag 7 augustus
DagDagDag 3
Hallo hallo hallo
De eerste oneven dag is een feit en wat was het ons er eentje! De meeste bladmuziek en IPads zijn geplakt, de zangers raken gewend aan den ouden neederlandschen taal en de oordoppen worden snel in de oren gestopt door strijkers die “waren vergeten hoe luid die blazers spelen”. Sommige stukken lieten onze wenkbrauwen fronsen door hun unieke maatsoort(en?). Tegelijkertijd een 2/4e en een 6/8e spelen moet gewoon kunnen, toch? Een cursist merkte desondanks uiteindelijk op: “Het begint te klinken alsof het opzettelijk is.” Onze hartelijke felicitaties voor allen die deze ervaring delen en een hart onder de riem voor degenen die er nog hard voor aan het werken zijn – ons volste vertrouwen hebben jullie. Ook de orkesten zijn vandaag zeer vlijtig geweest. Naast de eerste repetitie van kamerorkest 2 met Sjostakovitsj waren er groepsrepetities van kamerorkest 1 met Martinů. Beide stukken beloven een mooie luisterbeleving te gaan worden, niet het minst dankzij de fabuleuze solisten.
Ook zijn er sinds vandaag maar liefst 700 knijpers te vinden in de paardestal. Voor de afgeleide cursisten die de expressieve demonstratie van dit nieuwe concept hebben gemist: Deze zijn bedoeld om complimentjes op te schrijven. Je mag een knijper aan jezelf vastzetten, maar nog leuker is het om deze stiekem aan iemand anders te knijperen. Dit is jouw moment om aan je beste vriend(in) te laten weten dat ze een leuke lach heeft of om aan je secret crush te signaleren dat hij/zij hemelse tonen aanslaat. Overweeg ook een knijpertje aan een minder voordehandliggende medecursist te geven, zij het een schuchtere tafelgenoot, een behulpzame deuropenhouder of die medecursist die al een uur op hetzelfde irritante loopje in de kamer naast je zit te zwoegen. Dus pak je kans, OP=OP. En bij deze een reuze imaginaire knijper voor de naamloze bedenker van dit fantastische idee.
Genoeg cursisten hadden afgelopen dagen kroketten tijdens de lunch gemanifesteerd, want het heeft gewerkt! En ÓF ze heerlijk waren. Velen houden van een simpele kroket op een broodje met mosterd, maar we hebben ook een broodje kroket gezien met kaas, humus, sla en mayo. Helaas was dit niet voor vegetariërs, zij konden genieten van een aantal dubieuze balletjes. Structuur? Ondefinieerbaar. Voor sommigen een lichte teleurstelling, die echter dubbeldik werd goedgemaakt door het toetje: chocolademousse. Althans, dat geldt in ieder geval voor minstens één schobbejak die daadwerkelijk twee porties achter de kiezen heeft. “Mag ik een extra bord om weg te brengen? Anders lijkt het alsof ik drie toetjes heb gehad.” sprak zij nog in een poging haar reputatie te redden, maarja, ons ratten ontgaat zoiets nooit.
Het is bovendien fijn om te zien dat men zijn rust goed kan vinden buiten het muziek maken om. Er worden kaartspelletjes gespeeld, pingpongballetjes geslagen en (onder meer) filosofische boeken gelezen. En over boeken gesproken: De klokwijzers kruipen dreigend voort en onze pagina raakt al aardig gevuld, ondanks het nostalgische spaghettimonster (de minotaurus in een linnen broek?) dat ons struinend door de gangen van ons werk afleidt om over boeken te filosoferen. Laten we daarom afsluiten met de inspirerende woorden van een anonieme pianodocent: “Het noodlot staat voor de deur!!! O nee, grapje!”. Wij zouden willen zeggen: slaap lekker allemaal en alvast veel plezier tijdens ronde twee!
De redactie
Vrijdag 8 augustus
DAG 4
Goeie…morgen? middag? avond?
Een goeiedag wensen wij jullie in ieder geval, en wat was het er één. Voor sommigen wel een zware, bijvoorbeeld voor een anonieme cursist, door het labyrint op magische wijze langs ons hol geleid, die zo vriendelijk was zijn ervaring in vier woorden samen te vatten : “druk, chaotisch, intens, punt”.
Vandaag was ook het begin van de tweeeede ronde!! En voor zowel docenten als cursisten begint alles een beetje door elkaar te lopen. De ene pannekoek wist niet meer welk ensemble op dat moment les had,de andere pannekoek raakte haar agenda twee keer kwijt. Zo wordt het ook wel heel lastig om te weten waar je heen moet. De docenten zorgden voor wat afleiding met een pingpongtoernooi. Één anonieme koordirigent was wel erg fanatiek, maar legde het uiteindelijk TOCH af tegen een anonieme fagottist.
Hierbij ook een herinnering dat al het geleende repertoire weer terug ingeleverd moet zijn en de bladmuziek nu ECHT aan elkaar geplakt moet worden..
Sjieke overhemden en zomerse jurkjes werden aangetrokken, want onze favoriete vogelspotter Otto kwam langs. Na de lunch werd er een plaatje geschoten met alle docenten, cursisten en stafleden (minus een verdwaalde cursist die net nadat de foto was genomen kwam aankakken). Bloemetjes werden achter de oren gezet en de haren waren goed gedaan. Binnenkort krijgen we de foto #kannietwachten #spannieeee!!
Nu de redactie aan het zwoegen is bij de printers, valt het ons ook op dat veel cursisten voor een dichte deur staan met hun vragen. Zouden alle staf en docenten ontvoerd zijn door de minotaurus? Of zouden ze de strijd zijn aangegaan? We houden jullie op de hoogte…
Er is ook weer hard gewerkt in de groepsrepetities. De stevige klanken van Shostakovich waren weer intens door het gehele klooster te horen. Net zoals de koorrepetitie, waar iedereen twee keer zo hard zong, omdat die morgen helaasch niet doorgaat 🙁
En dan tot slot onze vaste rubriek kwakzalverij, dit keer met een zelftest voor Notenzicht. Kan jij al geen noot meer voor ogen zien? Kom erachter of je Notenzicht hebt door de quiz te doen!
Wij gaan uitgeteld ons bedje opzoeken en wensen jullie weer een muzikale dag morgen!
De Redactie
Kwakzalverij: Heb jij Notenzicht?
Kan jij kijken met jouw ogen?
Ja helemaal perfect (2 punten)
Ja, maar wel met lenzen/bril (1 punt)
Nee (0 punten)
Kan je noten lezen?
JA (1 punten)
NEE (0 punten)
Zie jij noten op bladmuziek?
JA (2 punten)
NEE (0 punten)
Zie je noten op de vloer?
JA (2 punten)
NEE (0 punten)
Zie je noten op de tafel?
JA (2 punten)
NEE (0 punten)
Zie je noten op de trap?
JA (2 punten)
NEE (0 punten)
Zie je noten op de toiletdeur?
JA (3 punten)
NEE (0 punten)
Zie je noten in de toiletpot?
JA (3 punten)
NEE (0 punten)
Uitslag
0 punten Je bent blind 🙁
1-6 punten Jij kan noten zien zoals een normaal persoon. Jij bent
helemaal in orde.
6-12 punten Jij hebt last van beginend Notenzicht. Dit verschijnsel
begint meestal onschuldig; je denkt dat je noten voor je
ziet, maar knippert een keertje met je ogen waarop de
noten verdwijnen.
meer dan 12 punten Jij ziet constant noten om je heen. Het maakt niet uit
waar je kijkt. Telkens verschijnt het silhouet van de
notenbalk met triolen en dubbelgrepen voor je ogen.
Zoek hulp.Of geniet.
Zaterdag 9 augustus
DANS 5
Hoi allemaal en huppeldepup!
Hebben jullie ook zo wa-wa-wa-waanzinnig gedroomd? Wij waren vanochtend in ieder geval heerlijk uitgerust voor dutjes… nee, dansdag! Reeds voor het ontbijt showden diverse cursisten hun unieke moves als reactie op de aanvallende wepsen. De verdedigingstechnieken varieerden van hypnotische Jazz Hands tot woest gestamp met veel gegil. Op de traditionele danspret tijdens het tandenpoetsen kregen de fanatieke mondhygiënisten wel wat kritiek, dat wil zeggen, ze waren de afgelopen dagen zó goed in de maat dat ze met vereende krachten de stafkamer aan de andere kant van het gebouw tot vibreren brachten waardoor diens inwoners zich in Villa Volta waanden. Ook de voertuigen in de nabije omgeving gaven blijk van een grote bewegingsdrang die ze niet eens tijdens de stilte na de maaltijd konden parkeren.
De tweede ronde ging vandaag ten einde, wat betekent dat we alweer halverwege zitten! De meeste stukken beginnen al aardig vorm aan te nemen, dus kan er toenemend op muzikale details gefocust worden. En ook daarbij was het thema van deze dag uiteraard toonaangevend: “Je mag hier wat meer huppelen als een duif”, aldus een anonieme docent tegen een laag koerende cursist tijdens de les. Gezien in de aanstaande ronde bepaald moet worden welke ensembles over een kleine week op de slotuitvoering mogen spelen, overleggen zij hier en daar nog welke delen ter gehore gegeven zouden moeten worden. “We zijn het er unaniem over eens dat het stuk heel saai is en dat we alleen het vierde deel willen doen”, sprak een zeer gemotiveerde cursist tegen haar docent. Wij wensen alle betrokkenen daar nog veel plezier.
Na de lunch was de vierde lesdag bijna afgerond, wat onder meer betekende dat een cursist die haar anonimiteit niet bijzonder goed heeft kunnen bewaren al voor de vierde keer iets uit het winkeltje mocht halen. Nee, dit keer werd niet haar telefoon, maar haar bladmuziek aangeboden. Minder amusant was de mededeling dat wij de komende dagen zonder een anonieme Jet zullen moeten doorstaan, maar gelukkig is zij “niet goed in afscheid nemen” en maar tot woensdag afwezig. Daarnaast is haar plaats in de staf overgenomen door een anonieme Barbara die wij zeer welkom heten en veel plezier en energie wensen! Bij deze bovendien nog een herinnering voor alle lieve lezers aan het thuisfront dat U op donderdag 14.08. van harte welkom bent het Biezenmortelse labyrint zelf te betreden om op jacht te gaan naar de beruchte minotaurus en met enig geluk een beetje muziek te horen. De aanmelding voor het buffet is geopend, dus voor verkwikking tijdens de queeste is gezorgd.
Als afsluiting van deze dag mochten de cursisten noch genieten van een spectaculaire dansvoorstelling van de docenten die een knap staaltje vakmanschap vertoonden door zichzelf daarbij op hun instrumenten te begeleiden. Op de meeslepende muziek van Ligeti (geïnspireerd door Hongaarse dansen!) begonnen zelfs de instrumenten pirouettes te draaien. Namens alle deelnemers bedanken wij staf en docenten voor deze mooie belevenis, die ook zonder taart uiterst memorabel was.
Welnu, wij zijn moe en zwieren onze bedjes in, tot morgen!
De redansie
Zondag 10 augustus
Dag 6
Héé hallo allemaal,
De tweede helft is begonnen! Ter ere van de allesbeslissende ronde verzamelde zich voor dag en dauw een heus strijkerslegioen om ten strijde te trekken tegen de volgende kandidaat voor de titel Minotaurus der Lage Landen: de hardnekkige slaperigheid die inmiddels de meeste gangen van het klooster heeft geïnfiltreerd en cursisten ervan weerhoudt zelfstandig op tijd bij het ontbijt te verschijnen. Hoewel zij daar niet volledig in geslaagd zijn, begon de dag toch behoorlijk goed. (Behalve voor de cursisten die wakker gehouden zijn vanwege wat zoemende muggen, die spontaan naar een andere dimensie verdwijnen als je het licht aan doet.) Tegen de tijd dat de mededelingen begonnen, waren ook de slaperigste laatkomers wel verschenen bij het ontbijt – gelukkig maar, want anders hadden zij de voordracht van de brief van onze anonieme opperbaas moeten missen. Lieve Carlos, we houden ook heel veel van jou, missen je heel erg en kijken ernaar uit je op de slotuitvoering weer te zien!
Het begin van de derde ronde betekent ook dat het tijd is voor de jaarlijkse loterij om kostbare uitvoeringsminuten! Om kans te maken op winst moet de duur van de uit te voeren stukken natuurlijk vastgesteld worden. Hierbij is het een aanrader gebruik te maken van de klokfunctie van een Digitaal Apparaat voor Telecommunicatie op Broekzakformaat (DAvToB). “Heeft iemand zo’n telefoontje”, vroeg een zelfverklaarde simpele ziel die les aan het geven was. Voor de ensembles die hun kansen met een wiskundig gefundeerde strategie willen opkrikken, presenteren wij onze vaste rubriek List en Bedrog, zie daarvoor de bijlage! De ensembles die voor een traditionelere aanpak kiezen zijn dezer dagen driftig op zoek naar nieuwe oefenruimtes. Van serenades op het patio tot wel hele creatieve uitbreidingen van Het Labyrint met een groen tapijt en een blauw plafond waarin de natuurlijke boventonen goed tot hun recht komen en een ronkende baslijn er gratis bijgeleverd wordt… Anderen slepen in een poging tot maximalisatie van efficiëntie tot wel 3 instrumenten, bladmuziek, een standaard, een wigkussen en wat nog wel niet meer met zich mee door het klooster en houden alleen hun tenen vrij om een deur te openen. “Er is altijd één situatie waarin ik blij ben dat ik karate kan.” Aldus een cursist die dit kunstje heel goed beheerst.
Een twee drie, bon appetit!! Voeding is uiteraard belangrijk voor ons topmuzikanten, dus vandaag hebben wij kunnen genieten van een feestelijke BBQ. Er lagen onder andere heerlijke worstjes, burgers (echt en nep) op de grill en de fruitsalade was een hit! Voor sommigen was het ook een opluchting dat ze niet per tafel naar het buffet hoefden. Zo is er geen mogelijkheid dat men eten pakt voordat het stiltemoment is geweest (winkwink) of juist compleet vergeten wordt (kuchkuch). Naast voeding is ook rust en beweging zeer belangrijk. In de avond heeft een groot aantal cursisten de jaarlijkse kalmerende avondwandeling gemaakt. Ondanks dat het donker was, was het uitzicht nog steeds mooi. In de lucht was een volle maan te zien met een warme gloed, hoe romantisch. Hopelijk waren er niet al te veel derde wielen vanavond. Na de wandeling was de bar geopend en kon men lekker naborrelen 🙂
Ook zeer belangrijk is het om voldoende te slapen, wat sommigen beter lukt dan anderen. Wij gaan in ieder geval tukken. Geniet van de nacht(rust), geniet van de dag!
De Redactie
List en Bedrog
Stap 1: Tel het aantal maten van je stuk. Vul dit in voor 𝒙
Stap 2: Identificeer de maatsoort van je stuk.* Vul het bovenste getal in voor 𝒚
Stap 3: Bereken het
Stap 4: pak je DAvToB een open een metronoom
Stap 5: zet de metronoom op het en speel je stuk!
Op deze wijze bereik je gegarandeerd een duur van exact 5 minuten!
*uitslovers die stukken met meerdere maatsoorten spelen moeten hier het gewogen gemiddelde van hun maatsoorten berekenen.
Maandag 11 augustus
DAG Zzzzzzz…
Goeiemorgen slaapkoppen! Helemaal wakker? Sommigen niet echt jammer genoeg 🙁 ‘s Morgens vroeg waren de klopgeesten, oftewel het wekcorvee, er al vroeg bij om ons te wekken. Persoonlijk vinden wij niet dat het niet nodig is om op de deuren te beuken, maar wij zaten in ieder geval rechtop in ons bed. Vanwege het slaaptekort werden alle rustmomenten goed gebruikt om dutjes te doen. Dit is nodig, aangezien het alweer het einde van de derde ronde is. Dat betekent dat de docenten deze avond gaan beslissen welke muziekstukken uitgevoerd mogen worden. De reus met kabouterschoenen heeft ons laten weten dat hij om half elf ‘s avonds mag beginnen met het maken van het rooster en de volgende dag om zeven uur ‘s ochtends klaar moet zijn om deze aan ons cursisten te geven. Veel succes aan alle betrokkenen! Wij denken aan jullie in onze dromen vanavond.
Het tandenpoetsfeest was, ondanks de bezwaren van een anonieme cursusleider, vandaag weer net zo uitbundig als altijd. Maar er is een oplossing gevonden! Tandenpoetsers dienen nu op de fundering te springen in plaats van op een meevibererend plafond. Zij komen nu dus naast onze muur te staan! Waag het niet ons met tandpasta te bekladderen! Wij zien alles.
Om de meedogenloze moeheid tegen te werken vallen wij terug op onze vaste rubriek Lol in het Beukenhol, waarin we jullie diverse manieren presenteren om lichaam en geest wakker te schudden. Om te beginnen hebben wij vernomen dat een anonieme dierenvriend een cursus hoe-te-lopen-als-een-krab heeft aangeboden, een uitstekende training van inlevingsvermogen en het innemen van een autoritaire houding. Wie liever lichtvoetig loopt als een balletdanser wordt van harte aangeraden naar de orkestrepetitie te gaan, geleid door een dirigent die het perfecte voorbeeld geeft van hoe dit niet moet. Een wat algemener bewegingsaanbod was de ochtendgymnastiek van een anonieme secretaris na de lunch een paar dagen geleden, waar vele ruggen blij mee waren. Iedereen die juist wil compenseren voor fysieke uitputting door hard zagen, toeteren of rammen kan deze avond een film kijken in de Middenbeuk, al is het helaas niet Peppa Big geworden.
Om kwart voor drie (let op de roosterwijziging) begon het sprookje van de dag, jammer genoeg net iets te spannend verteld om nog even wat slaap in te halen. Na een diepgaande literaire analyse werd de moraal van het verhaal geformuleerd; “de hoofdpersonen zijn de onbetwiste helden” aldus de meesterlijke verteller. …
Nadat het licht buiten was verdwenen begon de eerste repetitie met het oh zo bekende Tuttiorkest, onder leiding van de wannabe Carlos. Net als altijd was het chaotisch, uit de maat en niet mooi, maar hard (op z’n Rotterdams ;)). De hobo’s keken de hele dag al uit naar dit fenomenale moment. Acht hobo’s in een orkest is leuk… voor de hobo’s (een minotauruscollectief?). Nu begrijpen we dat er maar twee exemplaren in een symfonieorkest zitten. Ondanks dit grote aantal stalen de pianisten de show bij het slagwerk. Bladmuziek blijkt lastig te lezen, dus kwamen zij opeens met een spontane improvisatiesolo. Hun doel? Carlos of Berend onder de lessenaar krijgen tijdens de uitvoering.
Na de orkestrepetitie werd De Jazzbar geopend. Vier docenten die “niet gehoord zouden moeten worden” speelden de sterren van de hemel met de achtergrondmuziek. We misten helaas wel de vlinderdasjes om de obers met hun theedoeken te matchen.
Dag iedereen, jullie lezers zijn onze onbetwiste helden.
De nog wakkere breincellen der redutje
Dinsdag 12 augustus
DAG ∞
Hallo lieve medecursisten, docenten, staf, thuislezers en verdwaalde vliegjes in het Werkelijk Waanzinnige Web. Het Wezen der Dagboeken is weer aan het spinnen en wij hebben wederom de eer om dit voor jullie te vertolken. Wel ten koste van slaap, bananen en grijze massa (wellicht ook die van jullie?), waardoor wij ons afvragen of wij de minotaurus misschien allang te pakken hebben, hier recht onder onze vingers… Sommige monsters zijn immers niet te verslaan, daar moet je maar vriendjes mee worden. Hoe het ook zij: De dag loopt ten einde, bij deze ons verslag: De laatste ronde is aangebroken en de nervositeit richting de slotuitvoering begint voelbaar en hoorbaar op te borrelen. In plaats van het wekcorvee kun je nu zomaar worden overvallen door je kamergenoten die jullie kamer als studieruimte voor hun octet hebben gekozen en over de definitie van 22:00 is men het blijkbaar ook niet helemaal eens in Biezenmortel. Ook de niet-muziekale voorbereidingen voor dag tien beginnen vaart op te nemen. Wie nog geen concertkleding geregeld heeft, kan zich wellicht bij de enige echte polynonieme cursist met naaisetje melden. Het studeren van auditief complexe passages lijkt wel wat op de taalvaardigheid van sommige cursisten te slaan. Op de vraag hoe zij de dag hadden beleefd werden wij met een vloed van woorden overspoeld waaruit enkel de flarden “Taco… Cat… Goat… Cheese… Pizza” te destilleren waren.
Over eten gesproken, het viel ons wel op dat de toeter voor de maaltijden wat bedroefd was en veel minder levenslustig klonk dan normaal. De oorzaak voor deze plotselinge verkoudheid kan waarschijnlijk herleid worden tot het feit dat hij niet bespeeld werd door één van zijn geliefde cursusleiders. Vandaag lag er een lokaal culinair hoogstandje op het buffet: Het Worstenbroodje, Heeerlijk. Wat nog meer? Uhhhm… O ja! Mededelingen werden vanmiddag ingevallen door de wannabe wannabe Carlos (of eigenlijk Carl-dos …? Carlossen? Carloi?). Waar men minder van kon genieten dan de lunch, was het repeteren tijdens dit warme weer. Overdag werd het buiten tot wel 32 graden Celsius. Dit deed de druk oplopen voor de ensembles die repeteerden in ruimtes hoger dan de begane grond. “De Hemel lijkt nu wel de hel.”, aldus een anonieme cursist met een bezweet hoofd. Ook was deze hitte wel te merken tijdens de repetitie van het Tuttiorkest, die meer als een workout begon te voelen. Uit voorzorgsmaatregelen heeft de staf gezorgd dat er voldoende zonnebrand beschikbaar is en geopperd de ramen en gordijnen overdag gesloten te houden. Alles om de zon zo min mogelijk het gebouw in te laten. Zou dat ten genoegen van de Minotaurus zijn? De waterengeltjes zijn gelukkig ook terug van weggeweest. Zij komen uit de lucht vallen op het moment der hoogschter hydratie-inflatie met bekertjes ijskoud muntwater en een bemoedigende lach.
Wij, de redactie, maken nooit een fout. Wel schrijven wij onwaarheden op als deze naar ons zijn doorgecommuniceerd, zoals de nieuwe plaats van het tandenpoetsen. Nu deze zich in het Binnenhof bevindt, hoeven wij ons geen zorgen meer te maken dat wij onder de tandpasta zitten, joehoepie!
Deze oneindige dag lijkt aan zijn einde te komen, net als “the long week” van deze cursus. Dit is de op één na laatste dagboek-dag 🙁 Maar laat dit de dag van morgen niet overschaduwen! Geniet ervan!
Oneindig veel knuffels van jullie Redactie
Woensdag 13 augustus
Daaahaag!!!!!!!!!
Hallo lieve mensen, vandaag schrijven wij over de laatste lesdag met Celine Dion op de achtergrond en een bladmuziek-uitprinter en een bladmuziek-plakker naast ons (beter laat dan nooit). Op deze avond voor de belangrijke dag zoekt men op verschillende manieren rust; door bijvoorbeeld sterren te kijken, liggend op het gras, spelletjes te spelen, een ijsje te eten of door het dagboek te schrijven. De zon was weer present en dat is in de avond nog steeds te merken. Tip om af te koelen van een anonieme Bekkie; ga zitten op de vloer met gestrekte benen. Als het dan nog steeds te warm is, ga op de vloer liggen om optimaal af te koelen. Tip van de redactie voor morgen; zoek verkoeling bij het toilet in de kelder.
Jaaa, morgen! De dag dat het gaat gebeuren: de infiltratie van het labyrint door louter vrienden en familie die hun krachten met de restanten van de onzen zullen verenigen in de strijd tegen de nog altijd ongeïdentificeerde minotaurus. Het gebouw is ter voorbereiding al kleurrijk met bordjes versierd die ons het dwalen de afgelopen dagen hadden kunnen besparen, maar uiteraard kunnen we niet van start gaan zonder tijdens de generale te hebben geoefend ons rooster te negeren en collectief te laat te komen op de concertlocaties. Vandaag is slechts het voorprogramma aan bod gekomen, men kon alvast een voorproefje krijgen van een fluitsextet met een bijzonder lastige piano solo. De speler van deze partij had zichtbaar veel plezier bij het spelen van… De metronoom. De binnenplaats behaalde een quotum van 75% van de ensembles die niet op tijd voltallig waren. Kortom, precies zoals het hoort te gaan. Bijzondere vermelding willen wij de naamloze gozer geven die gedekt en wel in zijn bedje lag te pitten terwijl hij in de stemkamer verwacht werd. Namens een nonspecifieke docent spelen wij nog nog een gouden tip aan jullie door: “Je moet ook niet spelen wat er staat. Verzin gewoon iets, dan kom je erachter dat dat er ook stond.”
Ondanks dat de uitvoeringsdag bijna daar is vindt men het nog steeds lastig om vroeg naar bed te gaan. Dat is te zien aan de opkomst bij het ontbijt, waarbij het lijkt dat het aantal aanwezigen steeds kleiner wordt. De staf gedraagt zich rondom deze kwestie dan ook licht ambivalent: de oproep om op tijd te gaan slapen werd opgevolgd door de aankondiging van het jaarlijkse anonieme Spel des Avonds dat zij voor ons organiseren. Na dagenlang mysterieuze hints was het eindelijk zover. Biezenmortels eigen escaperoom. Door het labyrint verspreid waren er docenten te vinden met lastige queestes voor ons ijverige cursisten. Van polyritmiek tot drankorgels. En drie maten Celine Dion dus. Wij werden uitgedaagd op onvoorziene manieren. Dit gold ook voor een van de betrokken docenten, wier groepje tot “bedenk een leuk spel” moest overgaan omdat het haar aan een handleiding ontbrak. Maar weest toch eerlijk: Wie wil nou uit de Beukenhof ontsnappen?
Met pijn in ons hart doch lichte trots kondigen wij aan dat dit het laatste zal zijn wat jullie dit jaar van ons horen. Het was ons een waar genoegen dagelijks voor jullie te schrijven en alle lieve directe en indirecte complimenten te mogen ontvangen. We hebben nu beseft dat we de minotaurus op de verkeerde plek gezocht hebben: Immuniteit tegen het Woudschotenvirus is de echte vijand – en samen hebben wij hem allang verslagen. Dag lieve schatten, veel succes en vooral veel plezier! De groeten en tot volgend jaar, dan zien we elkaar!
Jullie redactie