Dagboek 2024

De Redactiekelder, Biezenmortel

Dag 1

Hey, Hallo, Welkom!

In verband met de 62 kersverse Woudschoten groentjes/onderkruipsels/geliefde nieuwelingen lijkt het tijd voor een korte wederintroductie. U, websitespieker of muurlezer, bevindt zich op leesafstand van de meest geliefde journalistieke institutie in Biezenmortel en zeer wijde omstreken. Op deze vroege morgen is vlak boven ons in de Kerk het beroemde Woudschotenvirus losgelaten door een anonieme fagottist, onder bezielende leiding van Carlos die het hele jaar trouw op deze variant gepast heeft. De onvoorspelbare gevolgen van dien moeten voor wetenschappelijke redenen in detail gepubliceerd worden door des Beukenhofs’ meest illustere individuen. In dit geval moeten wij dat voorstellen. Onze excuses.

!!! Beukenhof verkeersinformatie !!!

15 minuten vertraging bij verlaten parkeerplaats wegens een stilstaande dubbeldekkerbus.

Ja, de feestelijkheden bij aankomst waren tijdelijk gestremd door een plotselinge busheid, maar al snel vloeiden er tranen en werden overvolle koffers de trappen op gesleept.

Direct na de introductie en voorstelronde was de spanning in de gehele Beukenhof te snijden. Een kakofonie van laatste toonladders, etudes en muziek zwelden op ter voorbereiding op de audities. Als beloning voor deze korte doch stressvolle momenten krijgen de cursisten een watertandend formidabele doch gehemelte brandende kroket als lunch. Terwijl er in de docentenkamer breinen gebroken werden over de verrassingsensembles, werden de cursisten in beweging gehouden met het kennismakingsspel. Kris kras, zo snel mogelijk door het klooster om elkaar en het gebouw beter te leren kennen, en dan voornamelijk informatie over wie het meest voor de voeten loopt, en hoe weinig longinhoud de gemiddelde strijker bezit bij het bereiken van de Hemel. De ensemblemarkt stond hierna als allesbepalende element in de agenda. Let wel: Ensembles mogen alleen gevormd worden tussen musici die geen syncopen kunnen spelen, aldus een anonieme docent.

!!! Printerhoek verkeersinformatie !!!

45 minuten vertraging bij het trachten te printen en plakken. Heeft een gebrek aan benodigde plakbandmaterialen het cursusgenot van de nieuwkomers verminderd? We peilen bij het volk. In vijf woorden, hoe zou je je ervaringen van vandaag beschrijven?:

“Vijf woorden vind ik veel” – aldus een anonieme cursist. Dat is dan maar duidelijk.

Om een klapper van een eerste dag luidkeels te voltooien begaf een grote groep cursisten zich spoedig richting de kerk voor het koor met ieders favoriete anonieme idool, The Notorious JSB. Uiteraard pas na het consumeren van de alom geliefde fruitsalade van vorig jaar. Tot slot bezongen zij vierstemmig de pracht van de zomer in het toepasselijke “Sommerpsalm”, heerlijke klanken om de dag mee af te ronden en de welverdiende (en hoogstnootzakelijke) nachtrust in te gaan. Wellicht helpt dit het weer droog te houden, als niet de ogen.

!!! Onderkant-van-de-pagina-informatie !!!

Tot morgen.

Houdoe, ciao & dag da-ag,

De Redactie

De derde dakkapel van links, Beukenhof

 Dag Dag 2

AAHH!!

Bij deze ontvangt ook u de nieuwste ‘goedemorgen’ groet ontdekt in de duistere jungle van Biezenmortel. Overal door het gebouw klonk deze nieuwe enthousiaste aanroep, maar vooral rondom de ijskoude douches. De taalkunde afdeling van onze Redactie is nog volop bezig met het uitpluizen van deze mysterieuze connectie. Ter ondersteuning van het winter-Efteling gevoel in de badkamers speelde een anoniem leraren ensemble ook de dag wakker met agressieve Indische Waterlelies en daarmee was ensembledag 1 officieel van start! Hoezee! Jipiedepippie! Etc.! Naar onze laatste cijfers is het aantal gevormde ensembles inmiddels in de buurt van de 150 en is de zoektocht naar lege repetitieruimtes al direct een duistere zaak. Hier een aantal alternatieve ruimtes voor uw gratis gebruik: De tuin, de gang, de WC van kamer 242, de lege papierlade van de linker printer, of het oorgat van je dichtstbijzijnde cellist. Veel speelplezier!

Ook de weg vinden naar meer traditionele ruimtes blijkt ingewikkeld. Hier een dramatische anekdote: “Waar is de Hierglyfus?” “Je bedoelt Hieronymus?” “Ja, die!” “Oh, het is simpel! Gang door, linksaf 3 trappen op en dan het deurtje door, ONDER de gevallen boomstronk (niet over), een kwartslag neerwaarts bij de tuinkabouter collectie en dan zou je er moeten zijn.” – Na het horen van deze overduidelijke instructie stormden de eerstejaars er bepakt en bezakt vandoor en waren ze vijf minuten later alsnog te vinden in het keldertoilet met een glazige blik in de ogen. Verder verliepen de lessen volgens onze inside sources prima, dus succes gegarandeerd over 7 dagen. 7 korte, korte dagen. Nauwelijks een weekje. Drie etmaal en een beetje. Krijgen we al stress? Nergens voor nodig. Heb je dat loopje trouwens al geoefend?

Over contrabasconcerten gesproken, in den avond heeft een repetitie voor het mysterieuze eerste solostuk plaatsgevonden! Voor het eerst in Woudschoten historie mochten cursisten niet alleen fysiek, maar ook figuurlijk in de schaduw staan van Zomercursus Magazine’s Contra’ste Bas 2023: Een van twee geliefde cursisten die voor een vol orkest mogen staan. Om zijn virtuoze fratsen niet te overschitteren moest men ssssachtjes spelen… Hoe zacht? Ach, hoe anders? Supersonisch sacht natuurlijk. Nu weet het hele orkest ook eens hoe de bassen zich voelen: Ongehoord. Voor de eerste violen was dit even moeilijk, maar we hebben vernomen dat de altviolen het stiekem toch vertrouwd vonden voelen.

!!! VERJAARDAG ALARM !!!

Hieperdepiep….. HOERA! HOORAAAH! HOOR! En nog 47 keer! Nog een keertje zingen? Jazeker! Er waren vandaag twee hele verjaardagen te vieren, waarbij een glimmend pakketje overhandigd werd met voor de Redactie nog onbekende inhoud en een gigantische Abraham geïnstalleerd met voor de Redactie bekende inhoud: lucht en herrie. Als cadeautje van ons, hier de quote van de dag:

“Oh hoi, Ik ben op zoek naar ranja.” “Wie is Ranja?” – Gesproken door twee loze cursisten wiens hersenen nog in topstaat zijn. Het kan alleen maar beter worden.

Ja moi eem! Tot de volgende,

De Redactie

 Boven in een boom, Binnenhof

Dag Dag Dag 3

dit dagboek wordt mede mogelijk gemaakt door:

een potlood – de enige grijze massa die je nodig hebt

 Ja hallo,

Is het nou eens afgelopen met die Efteling muziek? Wakker gespeeld worden door je lieftallige medecursisten en leraren is keer op keer een genot, maar enige variatie vanaf nu zou zeker gewaardeerd worden. Nozems die het nog aandurven de Fata Morgana te spelen worden terstond naar Kaatsheuvel verbannen om hun ensembles in de Vliegende Hollander te repeteren. Het tempo zal er in ieder geval niet van gaan slepen.

Eenmaal ontwaakt van hun ruime 8 uur diepe nachtrust waren de cursisten alweer op volle toeren. Er heerst een atmosfeer van hoge energie, inspiratie en noeste arbeid, en dat is dan alleen al bij het kaarten! Of het in de repetitieruimtes ook zo klinkt is nog een mysterie (ons laten ze niet binnen) maar de hopeloze enkeling die geforceerd is in de gang of in de tuin te spelen lijkt in ieder geval uiterst bezield. Over spoken gesproken, een task force van anonieme helden moest uitrukken om een ongewenste 138ste cursist de deur – het raam – te wijzen. Enthousiast om met de besten herrie te schoppen in deze tempel der kakofonie, fladderde een loze vleermuis onze slaapgangen binnen. Helaas, lieve bezoeker, je zult nog een weekje moeten wachten voor de deuren opengaan en denk er aan je voor het saladebuffet in te schrijven. Thuislezers, ook u mag dit als advies beschouwen.

Niet dat we u met een vleermuis vergelijken, natuurlijk.

We gaan spoedig door. Prestissimo om precies te zijn, maar niet richting het moeizaam bemachtigde repetitielokaal, maar non agitato richting het speeltuintje, zonder je dierbare instrument, lessenaar en tandenborstel, lieve cursist, zoals het hoort bij het luiden van de alarmbellen. Wees gerust, best thuisfront, het was enkel een geslaagde brandoefening, in slechts 8 minuten geklaard door de metronomische staf en cursisten. Heelhuids binnen en herenigd met de instrumenten was de eerste ronde niet lang na de lunch afgerond en daarmee kon het goede orkestwerk beginnen. Gedurende de groepsrepetities voor het contrabassige solostuk zijn de strijkerssecties op hun vingers getikt bij vluchtig vergeten voortekens en tegenovergestelde streken. Zo kunnen de belangrijkste details uitgewerkt worden, zoals “hier wat zachter”, “toch een beetje minder geven daar”, en “dat is echt heel veel te hard”. Het goede werk was even eerder al in de Kápel verricht onder leiding van Beukenhof Monthly’s Cell’ste O 2023, orkestsolist nummer 2. Onder de baton van de behaarde, de bebaarde, de nog lang niet bejaarde Berend is er een geniaal begin gemaakt aan alle drie de noten in de blazerspartij.

!!! Rotondetip !!!

De fruitinname bij het toetje is door een innovatieve planologische oplossing drastisch toegenomen: Alle bakjes doen de ronde langs kieskeurige mondjes en de laatste gaat door tot het sap. Kies wel strategisch je plaats in de voedselketen, anders krijg je alleen meloen.

Tot slot nog onze vaste rubriek Cursus Cliffnotes, waarin we de dag kort en bondig beschrijven voor de thuisblijvers en warbollen onder onze lezers. Vandaag een sensationele dag, gecondenseerd tot drie essentiële woorden door anonieme lunchers:
“Loempialoos, uitputloos, celloos.”

Tot morgen!

Hajje, challas,

De Redactie

Plek, Plek

(2Dag)² 4

HOORT!

De trompetten des oordeels schallen door de zuidelijke vlaktes alwaar het onheil diens gelaat zal openbaren! BEEFT! Hun duistere tonen vibreren het hart en doen de ziel vergaan tot as en sulfur! ZIET! Het ochtendgloren! De belofte van een hoop lang verscholen reeds vervuld! KOPER BIJ HET WEKCORVEE!!!

Mooi gespeeld allemaal <3. Zo begint ronde 2, kalm en overzichtelijk zonder enkele planfouten, verstrooidheden of wettelijk dubieuze puzzelincidenten. Over het laatste hebben onze advocaten geadviseerd niet te spreken in deze publicatie. Het is in ieder geval weer een wespennest hier (ja, ook letterlijk, doneer aan onze kickstarter voor een knutselpakket Wespenval Bouwen van Loze Theekopjes), en de staf trachten orde te scheppen door het verduidelijken van enkele huisregels na de maaltijd. Waar dit voorheen op dove oren viel vanwege het sssachtjes spreken van Carlos & co, is er nu elektronische hulp ingeschakeld. Di… hee*boem*.. ..en en..l. prob…*piep* en .. w.rk. .erfect. Op de slechte connectie met de speaker na, dan. Om de Beukenhof schoon en wel te houden, onthoud het credo van onze anonieme Dorus: ruim je rotzooi lekker op, anders krijg je op je…

Kop nog staart begrepen van je ochtendlessen? Een goede lunch helpt! De gemiddelde cursist werd vandaag waarlijk bedolven onder de lekkernijen. Er bleven zelfs croissantjes over na de maaltijd (een schande, zo dicht bij Frankrijk), maar wellicht was dit enkel een resultaat van gebrande bekjes m.b.t kaassoufflé. Houdt wel de vingertjes ongebrand, lieve lezertjes! We zijn nog nauwelijks op de helft en hoewel er LOUTER zoete tonen door het gebouw zweven, vragen we toch vriendelijk of een aantal nootjes z.s.m een tikje opgepoetst kunnen worden. Bij voorbaat dank. Verder verliep de dag zonder horten, stoten en/of alternatieve zelfstandig naamwoorden. Wel nog een tip voor de persoonlijke veiligheid: een reizende bende radslagers zwiept roekeloos de ledematen rond. Mochten deze individuen in uw straat langskomen, spreek ze dan niet aan en bel direct de Redactie.

En dan als laatste onze vaste rubriek QuoteHoop: De schroothoop voor quotes!

Pas halverwege de tweede ronde treden er al volop irritaties op bij cursisten en docenten. “Echt alles hier is dan wel een geheim, dan wel een vreemde gewoonte, maar ook heel vaak allebei en daar word ik gek van.” Scherp opgemerkt, lieve nieuwkomer! Voor de meest tergende gebruiken zijn reeds creatieve oplossingen bedacht: matige grappen tijdens het stemmen (“Ik was laatst bij de instrumentendokter. Die zei: Zeg eens Aaaa.”- een niet nader te noemen altist), instrumentenwissel bij fysieke ongemakken (“Moet ik dat ding tien keer per dag oppakken, volgend jaar doe ik triangel.” – een anonieme cellist), goede tips bij auditieve bibbers (“Het is wel aan te raden dat je de goede noten speelt” – een nonspecifieke docent), criminaliteit bij persoonlijke slonzigheid (“Heb jij mijn potlood gejat?!” “Haha, nee.” – een violist die wèl het potlood had gejat), valse vriendelijkheid bij vermoeidheid (“Ik heb mijn cello uitgeleend, dan hoef ik lekker niet te studeren” – nog zo’n sluwe strijker) en totale ontkenning bij slaapgebrek (“Is die aan het rusten?! Waarvan?” – een ietwat hyperactieve cursist). Al zijn niet alle deelnemers zo loslippig dat wij hun meest achterbakse overlevingsstrategieën kunnen achterhalen: “Pas op wat je zegt hè, straks kom je in het dagboek!” aldus een naamloze deelnemer. Tot morgen.

Oant sjen,

De Redactie

We weten niet waar, Help

DDDDDaaaaaggggg 5

Bonjourno schattebolletjes,

Zoals het gezegde luidt, wie Moz zegt, moet art zeggen¹, en bij het glorieuze gloren van de ochtend is dit uitgeoefend door twee anonieme vroegontwakers en hun zoete viooltjes. Echter vóór we de vele gevolgen van deze actie kunnen bespreken, een aankondiging van serieuzere aard: In onze publicatie van Vrijdag 9 Augustus (gisteren) openden we met een lofzang/apocalyptische voorspelling omtrent het koperwekcorvee. Hierbij verwezen we naar de gebruikte instrumenten als “trompetten”. De Redactie wil officieel erkennen dat deze actie verkeerd was en dat dit enkele cursisten onnodige psychologische schade heeft aangedaan. Hiervoor onze oprechte excuses. In het vervolg zullen we altijd trachten de juiste terminologie te gebruiken voor het nobele instrument: de toeter.

Nu de formaliteiten uit de weg zijn, kunnen we beginnen aan het goede werk: Het einde van ronde 2 en daarmee het keerpunt van de cursus. Mochten muurlezers stress ondervinden als gevolg van dit feit, onthoud dan dit: Elke seconde dat je stress hebt is een seconde dat je niet aan het repeteren bent voor de einduitvoering. Tevens is elke seconde dat je repeteert een seconde dat je niet aan het kaarten bent met je companen in de zon. Beslis bewust. Onze weledele cursusleider leek te kiezen voor het laatste toen hij kostbare minuten te laat op draafde bij de repetitie voor het subcontravioolconcert. Zijn plek werd tijdelijk ingenomen door een razend enthousiaste en geweldig voorbereidde collega in solistiek. Zo Hey, dat deed ze goed! Haar slag miste helaas wel de herkenbare wanhoop en het smaakvolle absurdisme van Carlos’ batonwerk. Toch zien we ruimte voor een carrièreswitch in haar toekomst.

!!! Gezocht: Omelet van anoniem staflid !!!

Tijdens de lunch is er een (ei)geel genot gestolen. Het enige bewijs dat de omelet ooit op het bord gelegen heeft, was een mysterieuze zweetvlek in de kaas. Een getuige op het plaats delict kon helaas niets vertellen wegens een loyaliteitsconflict, en de anderen deden zich onschuldig voor. Er zijn twee verdachten bekend. Iets gezien? Meld via de tiplijn!

In de avond werden wij verblijd met het ???????????????. Iedereen heeft enorm genoten van de ???????????????-klanken. Dit kunnen we wel zeggen: Het was alom het beste metalconcert/Mona Lisa beschouwing/live experimentele Hard Kiezel concert dat we ooit meegemaakt hebben. Wil je nu ook net als ons nu leren hoe je flippert en flapt als de flipperse flappers flopflip flipperdeflappen? Je weet waar je moet zijn.

Voor wij weder te bed gaan, nog een ouderwetse Quote van de Dag:

“Dit klonk meer als een angstbibber, dan als vibrato” – aldus een anonieme fagottist. Ook wij ervaren dit gevoel rond 00:15 als de staf in onze nek begint te hijgen over het afschrijvenvanhetdagboektotmorgen!

De salutaties,

Re Dedactie

¹ Het internationale genootschap zarella genieters wil laten weten oneens te zijn met dit gezegde.

Een onbekende uithoek van de wereld, Gemeente Almere?

Dag Dag x Dag Dag Dag 6

Moin ihr Lieben,

Normaal gesproken leidt de kostelijke Woudschotencocktail van slaapgebrek, traptrappelen en snoeihard zagen + toeteren tot de snelste en diepste (als niet langste) slaap van je korte carriére als homo slapiens, no additional sheep required. Toch telden we deze goede morgen een enkel schaapje in het wekcorvee. Naar zeggen is ene Shaun inmiddels weer vrijgelaten in een veldje achter de Beukenhof en heeft na verzoek op een interview besloten zich te onthouden van commentaar. Wie de arme stakker naar de cursus heeft opgeroepen met zijn eigen jingle is bij ons nog onbekend, maar goed, iedereen is wel wakker.

Of uhh, zijn ze eigenlijk wel wakker? Want volgens mij struikelde ik net in de gang over een slapende cursist en iemand staat al een half uur met een beker ijskoude thee in de klamme klauw naar een muur te staren in Gaudentia. Ik voel iets zwaars in de lucht, een geur van kamille, essentie van oogwal en een raspje wartaal. Drie minuten roeren over hoog vuur en voilá, 137 porties verse DUTJESDAG. Bent u een van de slachtoffers van dit welbekende fenomeen? Helaas, niks aan te doen. We hebben het alvast aan de staf gevraagd en ook zij hebben ons heus medegedeeld dat er geen bekende link is tussen gedragspatronen onder cursisten en deze symptomen. Misschien helpt een extra avondrepetitie om je weer in de stemming te krijgen? Laat het vooral weten.

Ook onze enige echte eigenste chef-kok des Beukenhof nam deel aan de dutjes. Om de subito presto et agitato naar buiten stromende cursisten te voorzien van voldoende energie kwamen er foodtrucks het terrein op rijden. De steenovens draaiden op volle toeren, de wikkels raakten gevuld met Mexico en de pofpofpoffertjes werden op de bordjes geprikt.

Nu we inmiddels alweer halverwege de cursus zitten en het tik-tik-tikken van de stopwatch overheersend klinkt gedurende de lessen, begint de onderlinge waardering een royale omvang aan te nemen. Enkele deelnemers kunnen hun kamergenoten zelfs geen moment meer missen: “Fijn dat je er bent, dan wordt ik minder geprikt.”, aldus iemands onderbeen.  En ook binnen de ensembles floreert het broederschap: “Jammer dat de viool er niet is, dan hoor je beter dat ik het nog niet kan.” (- een alt, vanzelfsprekend). Zo bijten onze dappere medespelers zich door het taaie centrum van deze cursusappel  (“Ik zou gefascineerd zijn jouw darm te onderzoeken.” – een anonieme schrijver): Allemaal geconcentreerde koppies, Was die noot vals? Hoort mijn inzet daar? Sinds wanneer speel ik piccolo? Hé daar, het slotakkoord! Sorry, nog een keer?! OoooOohw…

Tot slot nog onze vaste rubriek slecht nieuws waarin we de meest actuele ongemakken elaboreren! Dit in het bijzonder voor iedereen die gisteren al moeite had met de klimatische omstandigheden (hoboïsten opgelet!). De temperaturen beloven de Arjensche zwaan te boven te stijgen, wij adviseren daarom het hydrateren te prioriteren, en ook zeker te smeren, anders kan men zich bezeren. Het kan je niet deren? Dat zal je leren!

We kijken uit naar wat dag zeven ons zal brengen! In de woorden van een anonieme docent met een uitgebreide bloesjescollectie: “Morgen voelt groen.”

Tot groen 🙂

Tschüss,

Duh Rédahktsy

De tropen, in de warmte

Dag x ggd(1001, 42) 7

dit dagboek wordt mede mogelijk gemaakt door:

een Barokviool – voelt écht als brandhout!

Ffff…….

Koele morgen allemaal. Is uw hars nog in solide staat? Uw condens nog niet drooggekookt? Uw tweede violist nog geen poeltje tussen de splinters in de bibliotheek? Hier in een gebouw dat voor 50% bestaat uit ramen en minstens 50% woest kronkelende onderarmspieren, kunnen de temperaturen snel oplopen. Vooral als men bijvoorbeeld, volstrekt hypothetisch, met geen enkele connectie tot de werkelijkheid, als conjectuur van de hoogste graad, met een dik dozijn orkestcollegae in de gang staat te pompen op hun piepsnaren. Maar goed, blijkbaar was het toch te doen, en wij allen hebben mogen genieten van goddelijke tonen, gepuncteerd door het geluid van stokken die hun nieuwe thuis vinden in een oogkas.

Eenmaal wakker kwam menig cursist tot de schokkende conclusie dat onze geliefde ronde 3, inmiddels al zo vertrouwd, toch echt ten einde aan het komen was, en de kille vreemdeling die ronde 4 mag heten reeds trappelend voor de deur stond. Men moest er maar aan geloven. De tijden zijn getikt en de cursisten wachten in spanning af tot morgenochtend (voor live lezers, dat is dus deze ochtend, en voor laatlezers, foei) om te zien waar hun prachtige noten gekraakt mogen worden aanstaande donderdag. Over donder gesproken, let op het onweer op dag 8. Laat de flits en de syncopische slag bij heldere Hemèl niet afleiden.

Des avonds bij de eerste repetitie van het Tutti Orkest leidde een hoge concentratie Woudschotense gekte in de Kàpel elders tot voordelen voor allen die meenden dit festijn zomaar te kunnen missen, aangevoerd door de zielsgelukkige docenten die eindelijk ook eens een batje in eigen handen mochten nemen. Heerlijk uit de benauwde kloosterkamertjes, achter de wankele leslessenaars vandaan en weg bij de zwetende stresssstudenten, naar buiten! De drukkende, mugdoorzoemde schemering in, om vakkundig gebruik te maken van het lege grasveldje en de vrije pingpongtafel.

Tijdens deze interrepetitionele avondactiviteiten kregen zij de gelegenheid hun jeugdige zelven ruim baan geven en bovendien hun diepste competitieve gevoelens tot uiting te brengen. Hopelijk hebben ze genoten van hun dartelingen, want vanavond buigen ze zich weer krom over het plannen van de concerten tot diep in de nacht…

Tot slot presenteren wij met trots onze meest verheven rubriek: Welklinkende poëzie, waarin we trachten de orde van de dag kunstzinnig over te brengen. Vandaag een uitvoering van het gedicht “Ciao Tutti Orkest”, door S. Agtjes:

Een elleboog in mijn heup. Een standaard in mijn rug. Een web van strijkstokken weeft mijn uitweg dicht als tralies aan mijn kooi. Ooit trotseerde ik het ivoor, een pionier op fluwelen troon, maar enkel hout resteert in mijn hand. Mijn onderbewustzijn fluistert:

“Waag een tik.

BAM. Stik.

Inzet gemist, waarom ik?”

Tot morgen!

Salu, salo,

de redactie

sdoq2, ;/.nofhmqybzadqw *

 Qag 8 **

Hittegolf- ik bedoel gittemolf- ik bedoel goettemolfen.

Hallo.

Warm.

Terwijl de meeste cursisten stilletjes lagen te sudderen in hun bedjes voor dag en dauw, kalmpjes sissend en bubbelend, hadden enkelen zich al uit hun lakens gepeld om een knap staaltje magie uit te halen: Ruim 130 jongeren op tijd uit bed kloppen om hun roosters te bekijken. Inderdaad, lieve lezers, waar De Tovenaarsleerling (Paul Dukas, 1897, ja die met Mickey Mouse, tevens het wekcorvee van deze ochtend) dus waarschijnlijk niet zijn schoonmaakact had mogen uitvoeren zullen hier tot wel 138 ensembles overmorgen zich voor daglicht qualificeren.

Toen de dag eenmaal op gang was ontstond er een spontaan tropenrooster, 30 minuten spelen tot iedereen gesmolten was. Om die warmte te kunnen trotseren werden waarachtig waterengeltjes ingezet die langs iedere zaal zweefden bewapend met waterkan en beker om de, van de knoppen glijdende, over de snaren drijvende en aan de stoelen plakkende musici te rehydrateren. Een hoogst eigen hydratatie exploitatie. Of het geholpen heeft met het aanscherpen van de stukken kunt ook u, trouwe thuislezer, zelf beslissen zodra u ons behouden huisje bent binnengedrongen deze donderdag. Als we in ieder geval tegen die tijd nog niet spontaan naar IJsland zijn geëmigreerd. Van hier naar Reykjavik is een klein stukje verder dan Zeist en het is onduidelijk of er wel 130 man op IJsland past, maar þetta reddast.***

Goed. Het nieuws begint enigszins op te raken nu de dagen veelal bestaan uit het panisch afwerken van de stukken. Tenzij u graag de kaartspelscores bij wilt houden, maar die worden gepubliceerd in onze illegale darkweb counterpart: Het Wintercursus Veldslagen Nachtboek. Om u toch nog leesvoer te bezorgen zullen we bij hoge uitzondering maar trachten oprecht te zijn: Wees lief voor jezelf, je stukken klinken prachtig, het wordt een geweldige concertdag, en het is echt nooit te laat om je bladmuziek nog te plakken.

Tot slot onze vaste rubriek, Contactadvertentie: Begeef u met een tandpasta bedekte tandenborstel direct na het ontbijt richting de Tandenpoetsclub. Te vinden aan het Tandpastaplein. Let op, u moet bereid zijn links te poetsen, rechts te poetsen, te dansen, te springen, etc. Deze bijeenkomsten zijn niet voor de weekhartigen onder ons.

Gruutkes, joe,

Ritstjórarni

* Mede mogelijk gemaakt door de Redactiekat.

** Q = D

*** Populair IJslands gezegde¹

¹Het betekent zoiets² als “komt wel goed”

²”Zoiets: onpebaald³ voornaamwoord, “Iets dergelijks”

³Typfoutje gemaakt, sorry, het is laat. Hioijfbvdbb*

De fijnste plek in het land.

(|optredens ∈ 𝔼nsembles|/2 mod(60)) Dag 9

Dit dagboek wordt mede mogelijk gemaakt door Liefde en Slaapgebrek.

Maar vooral dat laatste.

Hallo allemaal!

 Wij zijn Junior Journalist (pot pindakaas), Senior Journalist (haarpotlood), Eindredacteur (doorloopzin), en Technisch Chef (keyboard) en spelen vanavond Dagboek opus 62 nummer 9 voor jullie. Geniet ervan! Een nieuw jaar, een nieuw einde, en helaas begint de bodem van onze doos komische synoniemen een beetje in zicht te komen. Toch verbiedt onze trots het ons het schip te verlaten voor alle ratten (lees: lieftallige medecursisten) weer in de bewoonde wereld rondkrabbelen. Dus, nog een laatste maal, voor we van de muur getrokken worden (maar niet van de website, lees ons vooral terug bij heimwee) brengen we u het  meest accurate nieuws, de meest driedimensionale portretten, en vooral de dingen waar wij stilletjes van gaan gniffelen laat in de avond als onze lat al sterk gedaald is.

Ten eerste! Dat wij überhaupt wakker en schrijvende zijn is allemaal te danken aan één geweldige anonieme cursist die de briljante ingeving had zijn verjaardag te laten vallen in de beste 10 dagen van het jaar. Een delegatie lofzangers was vroeg uit de veren om de gelukkige te bejubelen, en te zorgen dat hij, en daarmee ALLE bewoners van de Heukenbof, zo veel mogelijk wakkere uurtjes uit de dag konden halen. Wat een liefde. Dit scheen wel zwaarder te vallen voor sommige cursisten dan anderen. Wellicht zij die bij gebrek aan maanlicht naar de ramen geslopen waren om het middelmatige slagwerkwerk van de bliksem te bestuderen. Wellicht alleen, wellicht met maten, en wellicht… een nieuwe geliefde? Wel, licht was er in ieder geval, in korte, intense intervallen. Een eigenschap die we maar niet met onze plaatselijke tortelduifjes zullen vergelijken.

Enfin, lessen lessen lessen, u kent het inmiddels wel. Puzzel puzzel puzzel (welke SCHAVUIT heeft de laatste drie stukjes gejat? Welk SCHOREM van de bovenste plank? Welke SCHLEMIEL… ahum). Later, in de zwoele zomeravond, waren de eerste generale repetities eindelijk te bewonderen: Voor een select publiek van medecursisten en docenten konden de eerste ensembles voor het bijna, bijna echie spelen. Podiumtip: Kijk vooral bij het verlaten even achterom of je cellist nog wel achter je loopt, ze trekken nu eenmaal niet snel op en zijn makkelijk het verkeerde pad op te leiden. Hebben jullie verder nog vragen over de einduitvoering? Dan verwijzen we u graag terug naar de uitspraken van gisteren. Dat, en voor de deelnemers die zich zorgen maken over het loslaten van hun trouwe drievoeter: “Geen noot, alle lessenaars worden in de lange metten gepoot.” – aldus een anonieme cursusleider (onze rots in de branding, de zalige zuiderling). De dag werd afgesloten met een serie werkelijk bizarre rituelen op en rond het voetbalveld, inclusief schoonzwemmen (minus water), totem bouwen, en het zo hard mogelijk schreeuwen van de naam van de meest obscure componist die je kent om indruk te maken op je tegenspelers in volleybal. Het is maar goed dat het snel donker werd, zo zijn er decennia aan chantagemateriaal verloren gegaan.

Als laatste nog onze vaste rubriek Slotakkoooord. De rubriek waarin we vaarwel zeggen. Nu mag je foto’s maken. Dag lieve schatten, we houden van jullie!

Het Laptopkwartet (Jullie Redactie)